Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Duo Reges: constructio interrete. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Iure igitur gravissimi philosophi initium summi boni a
natura petiverunt et illum appetitum rerum ad naturam
accommodatarum ingeneratum putaverunt omnibus, quia
continentur ea commendatione naturae, qua se ipsi diligunt.

Bork

Bonum ipsum etiam quid esset, fortasse, si opus fuisset, definisses aut quod esset natura adpetendum aut quod prodesset aut quod iuvaret aut quod liberet modo.

Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.

Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.

Optime, inquam.: Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
Sed haec omittamus;: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Recte dicis;: Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Bork: Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Bork: Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur?
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;