Certe non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Itaque contra est, ac dicitis; Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quid adiuvas? Duo Reges: constructio interrete. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Peccata paria.: Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret?
Bork: Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.
Facete M.: Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit.
Bork: Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Stoicos roga.: Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur.
Bork: Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers?
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Pauca mutat vel plura sane;

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Illi enim inter se dissentiunt.
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.

Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Memini me adesse P.

De vacuitate doloris eadem sententia erit.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Eademne, quae restincta siti? Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes,
quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat
enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi
exercitatio duplex.

Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello,
illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?

Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.