Confecta res esset.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Memini me adesse P. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Duo Reges: constructio interrete. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.

Bork: Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
Bork: Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Tenent mordicus.: Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Bork

At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui
honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.
Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Summae mihi videtur inscitiae.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Quid autem est amare, e quo nomen ductum amicitiae est, nisi velle bonis aliquem affici quam maximis, etiamsi ad se ex iis nihil redundet?