Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed tamen intellego quid velit. Tum mihi Piso: Quid ergo? Haeret in salebra. Moriatur, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Falli igitur possumus.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? De illis, cum volemus. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Summus dolor plures dies manere non potest? Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Atqui si, ut convenire debet inter nos, est quaedam
appetitio naturalis ea, quae secundum naturam sunt,
appetens, eorum omnium est aliquae summa facienda.

Quod iam a me expectare noli.

Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.
Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
Prioris generis est docilitas, memoria;
Quid dubitas igitur mutare principia naturae?

Quid enim?: Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?
Stoici scilicet.: Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Ita nemo beato beatior.: Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat?
Erat enim Polemonis.: Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Bork: Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Minime vero istorum quidem, inquit. Quid censes in Latino fore? Sedulo, inquam, faciam. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Verum audiamus. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.