Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?

Prioris generis est docilitas, memoria; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.

Bork: Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Bork: Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Bork: Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Idemne, quod iucunde?: Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere
Peripateticus non potest.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Duo Reges: constructio interrete.

Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Omnia peccata paria dicitis. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Non semper, inquam; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quippe: habes enim a rhetoribus; Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.