Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Hic si Peripateticus fuisset, permansisset, credo, in sententia, qui dolorem malum dicunt esse, de asperitate autem eius fortiter ferenda praecipiunt eadem, quae Stoici.

Illa enim, quae sunt a nobis bona corporis numerata,
complent ea quidem beatissimam vitam, sed ita, ut sine illis
possit beata vita existere.

Quae enim cupiditates a natura proficiscuntur, facile
explentur sine ulla iniuria, quae autem inanes sunt, iis
parendum non est.

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Duo Reges: constructio interrete.

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Cur haec eadem Democritus?

Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat.
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Quid adiuvas?: Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;
Bork: Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem.
Bork: Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Moriatur, inquit.: Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Frater et T. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Non est igitur voluptas bonum. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?