Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Duo Reges: constructio interrete. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Iam enim adesse poterit.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Quae duo sunt, unum facit. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Prioris generis est docilitas, memoria; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Qualem igitur hominem natura inchoavit? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Cum efficere non possit ut cuiquam, qui ipse sibi notus sit,
hoc est qui suam naturam sensumque perspexerit, vacuitas
doloris et voluptas idem esse videatur.

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e
macello peti?

Pollicetur certe.: Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?
Bork: Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;
Bork: Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Recte dicis;: Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Bork: Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
Bork: Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
Ut pulsi recurrant?
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;