Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Ne seges quidem igitur spicis uberibus et crebris, si avenam uspiam videris, nec mercatura quaestuosa, si in maximis lucris paulum aliquid damni contraxerit.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Si longus, levis;: Quid censes in Latino fore?
Audeo dicere, inquit.: Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Poterat autem inpune;: Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Moriatur, inquit.: Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Bork: Quod vestri quidem vel optime disputant, nihil opus esse eum, qui philosophus futurus sit, scire litteras.
Sed videbimus.: Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse,
dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges
permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in
potestate sapientis.

Ut pulsi recurrant?

Ut id aliis narrare gestiant? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Videsne igitur Zenonem tuum cum Aristone verbis concinere, re dissidere, cum Aristotele et illis re consentire, verbis discrepare?
Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno?
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.